De doop

Zaterdag was het dan eindelijk zover, de doop van onze Eva.

Omdat we veel mensen wilden uitnodigen voor deze happening, hebben we er maar meteen een dubbel feest van gemaakt en ook ons 25 jarig huwelijk gevierd. Dat is pas eind september, maar we schatten zo in dat we dat wel gaan halen. Zodoende werd het een feest met lieve vrienden, familie, buren, collega’s en oud collega’s, clubgenoten, kortom veel mensen die ons dierbaar zijn en waarmee we dit bijzondere moment heel graag wilden delen. Zij blijkbaar ook met ons, zo bleek bij de opkomst en uit de reacties die we kregen.

De aanloop naar deze dag bracht eigenlijk nog best wat drukte en spanning met zich mee. En niet alleen spanning in de vorm van “spannend dat het nu eindelijk gaat gebeuren”, maar vooral ook spannend met het oog op de planning.

Zo was de verf maar net aan droog in het vorige weekend. Zaterdagochtend de 11e mei is ze het water in gegaan. De mannen van de werf, Ben en ik hebben die dag nog hard gewerkt om alles zo ver te krijgen dat we zondag van Harlingen, waar de Atlantic werf is, naar Lelystad konden varen.

De eerste tocht is natuurlijk ook spannend. Voor het eerst wachten voor een brug, voor het eerst door de sluis, voor het eerst zeilen. En dat dan maar meteen ook over het Wad. Prachtig natuurlijk  maar op zich wel handig als je dan weet waar de ondieptes liggen. En de kaarten… tja, die waren we vergeten. Die lagen nog keurig opgestapeld in de woonkamer om uitgezocht te worden. Gelukkig hebben we op tablet en telefoon de Navionics digitale kaarten gedownload en dat blijkt redelijk goed te werken. Hoewel de positieinformatie soms wat vertraagd lijkt door te komen. We zijn al meteen blij met onze ophaalbare kiel, want we raken toch een keer de bodem. Kiel omhoog en varen maar.

Na een tocht van zo’n 9 uur kwamen we aan in Lelystad. Ook weer spannend, want waar is “onze”  box en hoe varen we daar het handigst in. Ben moet nog een beetje wennen aan het gebruik van de boegschroef, maar het aanleggen mét 20 knopen zijwind gaat wonderbaarlijk goed. We liggen netjes in de box en zijn meer dan tevreden over deze eerste zeiltocht.

En dan na al die drukte is het eindelijk zover, het is 18 mei. Dè dag waar we zo naar hebben uitgekeken. De dag dat we onze Eva vol trots aan iedereen mogen laten zien.

Bij aankomst wil iedereen graag ons schip van buiten èn van binnen bewonderen. Dat mag natuurlijk en we laten haar ook graag aan iedereen zien. Er ontstaat op de steiger een hele berg schoenen, want alleen zonder schoenen mag je aan boord. Ik sta op de steiger de mensen te ontvangen en Ben is in de boot om iedereen rond te leiden. Het is een beetje gekke situatie, maar ik zou ook niet weten hoe het anders moet. Ik sta felicitaties in ontvangst te nemen, als booteigenaar, maar óók als de helft van het bruidspaar. Mijn wederhelft is in de boot.  😊

Na ongeveer een uur hebben de meeste mensen de boot gezien en is het tijd voor de doop. Ben heeft dat allemaal uitgezocht en goed voorbereid. Je kunt dat hier terug lezen. Een boot wordt gedoopt door een vrouw en bovendien vinden we het wel mooi symbolisch om onze moeders de doop te laten doen. En zo geschiedde. Na een soort Titanic scène op de boeg van het schip, wordt na inleidende woorden van Ben, Eva gedoopt.

Zoals waarschijnlijk al gezegd, het is een bijzonder moment. Bijzonder voor ons, omdat het de start is van een nieuw hoofdstuk in ons leven. En zeker ook een bijzonder moment omdat we dit kunnen delen met zoveel lieve mensen.

Na de doop spreekt Jord nog een mooi woordje tot ons. Samen met Lars staat hij op de voorplecht, trots dat we op onze jongens zijn! Ik vind het ontroerend om te horen wat Jord zegt en te zien hoe hij zo een hele groep mensen en ons toespreekt. Dank je wel, lieve Jord. Natuurlijk ook dank aan alle mensen namens wie hij een cadeau mag aanbieden. We krijgen een GoPro met hulpstukken, daar gaan we nog mooie filmpjes mee maken, hoop ik.

De rest van de avond zijn Ben en ik druk om iedereen te spreken. We genieten, worden heerlijk verwend door de catering en het lukt om met veel mensen even bij te praten.

Aan het einde van de avond, als iedereen weer naar huis is, drinken we in de kajuit nog even een kopje thee en genieten we met kids en aanhang nog even na.

De volgende dag maken we een prachtige zeiltocht.

’s Avonds thuis hebben we pas tijd om alle kaarten te lezen en cadeaus te bekijken. Zoveel moois, zoveel lieve woorden. Dank!

Felia van Hengstum